Parafia Greckokatolicka w Trzciańcu

Pierwsza wzmianka o cerkwi parafialnej we wsi pojawiła się już w 1510 roku. Do I wojny światowej Parafia Grecko-katolicka w Trzciańcu należała do dekanatu dobromilskiego, a po do dekanatu birczańskiego. Cerkiew była drewniana, zbudowana w 1822 roku,  pw. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny (Народження Пресвятої Богородиціi) stanowiła jeden kompleks z cmentarzem parafialnym. Cmentarz i Świątynia zostały zdewastowane przez komunistycznych osadników z Grecji, który byli osiedleni na terenie wsi i utworzyli tu spółdzielnię produkcyjną. Cerkiew wykorzystywali jako magazyn, a ok. 1960 roku ją rozebrali. Zachowały się zdjęcia, pokazujące jej stan zdewastowania zrobione w 1956 r. Parafia trzcianecka posiadała cerkiew filialną we wsi Roztoka z 1822 roku pw. Opieki Najświętszej Bogurodzicy (Покрову Пресвятої Богородиці). Zakopanych w chwili wybuchu wojny (z obawy przed sekwestracją) cerkiewnych dzwonów do dzisiaj nie udało się zlokalizować.

W 1840 roku w parafii trzcianeckiej żyło 1 557 grekokatolików, w roku 1899 – 1 400 osób wyznania greckokatolickiego, natomiast w 1939 roku – 2 132 grekokatolików. W 1939 r. na terenie parafii mieszkało 231 rzymsko-katolików oraz 84 Żydów. Siedziba parafii rzymskokatolickiej dla mieszkańców Trzciańca mieściła się w Nowosielcach Kozickich.
Proboszczami parafii greckokatolickiej w Trzciańcu od 1828 r. byli kolejno: Bartłomiej Klańczyk (1828-1837), Maksym Połoszynowicz (1837-1838), Michał Ludkiewicz (1838-1881), Onufry Drymałyk (1882-1911), Roman Drymałyk (1912-1939). II wojna światowa i wydarzenia powojenne zadecydowały o likwidacji Kościoła greckokatolickiego w Polsce i Apostolskiej Administracji Łemkowszczyzny. W wyniku przesiedleń i migracji wiele parafii zostało wyludnionych, a cerkwie przejęte przez państwo w większości popadły w ruinę bądź zostały zniszczone.