Trzcianiec Тростянець

Trzcianiec (Trostianec, Тростянець)

Miejscowość położona w województwie podkarpackim, w powiecie bieszczadzkim,  południu Pogórza Przemyskiego, w dolinie potoku Klimów. Oddalona 24 km na zachód od Dobromila, 21 km na północny zachód od Krościenka, 14 km na południe od Birczy, 5 km na północny zachód od Wojtkowej, 4 km na południowy wschód od Roztoki.

Wieś założona została przez ród Rybotyckich w 1494 roku na prawie wołowskim i należała do klucza rybotyckiego razem z: Grąziową (1469), Jamną Dolną ((1469), Wojtkową (1473), Jureczkową (1473) Łomną (1491) i Borysławką (1484). Była własnością  rodów: Rybotyckich,  Szreniawitów Wzdowskich, Ostaszewskich, ostatnim właścicielem był Kornel de Gronau Groman, który we wrześniu 1939 r. został zamordowany przez Sowietów.

W XVII w. istniał tu dwór obronny (fortalitium). W drugiej połowie XIX w. tutejszy majątek był w rękach Gniewoszów. Zabudowania wsi znajdowały się w dolinie potoku Klimów. We wsi funkcjonował: młyn, tartak, gorzelnia, istniał dwór i stawy rybne, działała szkoło, czytelnia „PROSWITA” i kilka sklepów. Na dzień dzisiejszy dawne zabudowania wsi nie zachowały się.

Do wsi przynależały przysiółki: Krzywe i Roztoka. Roztoka na początku XIX wyodrębniła się i uzyskała status wsi.

W 1928 r. Trzcianiec razem z Roztoką i Krzywym liczył 2114 mieszkańców. W Trzciańcu mieszkało  1662 grekokatolików (a w Roztoce 302), 64 rzymokatolików, 67 wyznania mojżeszowego. W latach XX w. osiedlali się tu Polacy, zapewne dzięki parcelacji majątku. W 1939 r. Trzcianieć liczył 303 domy i mieszkało: 1803 Ukraińców grekokatolików (w Roztoce 329), 111 Ukraińców rzymokatolików, 120 Polaków, 84 Żydów. (Źródło: Semantyzm Duchowieństwa Greckokatolickiego 1928 i 1939).

W latach 1944-1946 r. Wojsko Polskie przymusowo wysiedliło 168 rodzin do USSR,  pozostałych mieszkańców wysiedlono w 1947 r. podczas Akcji „Wisła” na tzw. Ziemie Odzyskane – rozpraszając w pasie od Szczecina po Gdańsk i od Kołobrzegu po Człuchów.